Interview: Peter Geurden van Different Hotels

Peter Geurden combineert de rol van ondernemer en creatief brein met voelsprieten voor nieuwe trends en concepten. De man achter Different Hotels heeft een duidelijke visie op de toekomst.

Het YUP-hotel in Hasselt sluit aan bij de nieuwe trend van boetiekhotels. Hoe belangrijk is het bedenken van concept in uw job?
Het hotelleriewezen is in volle transformatie en met Different Hotels probeer ik daarbij een pioniersrol te spelen. Mensen kunnen vandaag de dag op iedere hoek van de straat overnachten. Het is de uitdaging om ons te onderscheiden en het verschil te maken. Het YUP-hotel dat we in Hasselt openden, is het resultaat van een denkoefening in segmentatie. We hebben getracht een ziel te geven aan een bestaand gebouw dat vroeger een Ibis-hotel huisvestte. Daarbij rekening houdend met verschillende doelgroepen. Zowel vriendinnen op shopping-weekend in Hasselt, als jongeren die een avondje op stap in de Versuz plannen, als de zakenman, moesten zich hier thuis voelen. Er wordt vaak gedacht dat trendy hotels vooral een jonger publiek aanspreken, maar eerlijk gezegd geloof ik niet meer in leeftijdsgroepen. Het gaat eerder om een state of mind.

Hoe lang bent u al actief in het hotelwezen? Wat heeft u ertoe gedreven?
Ik was net afgestudeerd aan de hotelschool toen ik dertig jaar geleden met mijn weinige spaarcentjes een bruine kroeg opende. Later volgde een restaurant waar ik zelf een aantal jaren als chef-kok in de keuken stond. Toen begin jaren negentig na de sluiting van de steenkoolmijnen een reconversieplan werd uitgerold, detecteerde ik een tekort aan hotels in Limburg. Na veel discussies met de banken en met de hulp van een mentor die in mij geloofde, vond ik de nodige middelen om hotel ECU te bouwen. Al snel daarna volgde hotel Atlantis en werkte ik ook als consultant voor Horeca Management in Antwerpen. In 2006 was de tijd rijp om het grootser te zien. De holding Different Hotels werd opgericht waardoor we enkele projecten tegelijkertijd in gang konden zetten, waaronder het Carbon hotel in Genk en het Eburon hotel in Tongeren. Met als resultaat dat we vandaag een kleine hotelgroep zijn met een duidelijke visie naar de toekomst toe. We streven naar een community waarbij onze klanten de rol van ambassadeurs vervullen. Maar waar evengoed personeelsleden die al meer dan twee jaar bij ons in dienst zijn, kunnen toetreden. En onze expertise willen we ook delen met andere spelers in het hotelwezen. Zo werd voor het YUP-hotel een vooruitstrevende online check-in software gebruikt dat ook andere hotels zou kunnen interesseren. Ik geloof heel sterk in samenwerkingsverbanden die niet noodzakelijk resulteren in juridische en financiële verstrengeling, maar er wel voor zorgen dat door innovatieve kruisbestuiving een sterke brand ontstaat waar alle partners van kunnen profiteren.

U spreekt de taal van een zakenman, maar uw carrière begon als cafébaas en kok. Hoe zijn beide te rijmen?
Ik ben vandaag misschien wel een ondernemer, maar toch op de eerste plaats een creatieve geest. Om mij te kunnen focussen op het conceptueel denken, heb ik een jonge directie samengesteld met als doel dat zij de zakelijke belangen grotendeels autonoom behartigen.

Wat drijft u? Wat doet u ’s morgens met veel goesting aan de werkdag beginnen?
Innoveren en plannen maken voor de toekomst. Concepten bedenken. Dat is wat me energie geeft en pas nadien de cijfers. Operationeel zijn het onze mensen die het verschil maken. Van het kamermeisje tot de receptioniste. Ik hecht veel belang aan hun persoonlijke betrokkenheid. Ik heb mezelf als doel gesteld om tegen 2020 de beste werkgever van het jaar te worden.

Wat is de definitie van een goede werkgever binnen de hospitality sector?
Kijken en luisteren naar de passies en noden van je personeel. Als morgen een kamermeisje vertelt dat ze graag zou schilderen, moeten wij misschien eens bekijken of we als extravoordeel een cursus kunnen betalen. We hebben ook een talent pool opgericht met het oog op persoonlijke ontplooiing  en ambities. En daarnaast zijn er zes werkgroepen waarin een dertigtal werknemers samen een plan voor de volgende jaren uitschrijven. Ze worden daarin begeleid door het kantoorconsortium van Wouter Torfs wiens visie op personeelsbeleid mij enorm heeft geïnspireerd. Ik denk ook dat het belangrijk is om mensen verantwoordelijkheid te geven.

Hoeveel uur per dag werkt u? Laat de zaak u ooit los?
Ik heb geen kinderen, maar in zekere zin is dit bedrijf mijn kind dat me voortdurend in gedachten bezig houdt. Maar dat betekent niet dat ik permanent stand-by ben en tot ’s avonds laat achter mijn bureau te vinden ben. Alles wordt van A tot Z door mijn team gesuperviseerd. Op die manier heb ik voor mezelf tijd gecreëerd. Als bedrijfsleider mag je niet opgeslorpt worden in de dagelijkse problematiek.

Op welke manier wordt uw creativiteit gevoed? Reizen? Boeken?
Ik reis veel, voornamelijk citytrips en gastronomische weekends, maar anderzijds biedt ook het internet een schat aan informatie. Het komt er vooral op neer om met je voelsprieten de juiste informatie te detecteren.

U bent net terug uit Budapest. Heeft u voor vertrek alles minutieus gepland?Toch wel. Ik weet vooraf precies welke hotels en restaurants we bezoeken. Onlangs bezocht ik ook New York met een vooraf geplande route om zoveel mogelijk nieuwe horecaconcepten te ontdekken.

Wat is u het meest bijgebleven?
De hotellobby vervult in New York steeds meer de rol van ontmoetingsplaats waar een huiselijke sfeer heerst en mensen vaak samen werken en vergaderen.

Wat is het mooiste hotel in het buitenland dat u ooit heeft bezocht?
Onmogelijk te zeggen. Ik heb veel gereisd in Aziatische landen als Thailand, Cambodja en Vietnam met een cultuur van persoonlijke service die wij door onze loonkosten nooit kunnen evenaren. Het zit vaak in kleine details. Je kan het zo gek niet verzinnen of er staat op elke hoek wel iemand om je een badjas aan te reiken.

Is er een vakantiebestemming waar u de knop kan omdraaien en even niet aan werk denkt?
Ik denk dan aan Bali of Frankrijk als klassiekere bestemmingen. Maar ondertussen heb ik ook thuis geleerd om het werk op tijd en stond los te laten. Ons bedrijf draait dag en nacht, zeven dagen op zeven, maar slechts in uitzonderlijke omstandigheden is mijn aanwezigheid nog vereist.

Op welke verwezenlijking bent u het meest trots?
Er is durf en kapitaal nodig om als kleine cafébaas een hospitality bedrijf uit de grond te stampen. Ik ben afkomstig uit een heel eenvoudig arbeidersgezin. Als startkapitaal vroeg ik mijn ouders het budget dat ze hadden gespaard voor mijn huwelijksfeest. Met dat geld kon ik een bruine kroeg overnemen en dat was het begin van mijn verhaal.

En bent u ooit nog getrouwd?
Pas jaren nadien en het budget oversteeg lichtelijk dat van mijn ouders. (lacht)

Waar haalt u als eenvoudige arbeiderszoon de moed en het lef om dergelijke grote financiële risico’s te nemen?
Dat is moeilijk te zeggen. Ondernemingszin is niet iets wat me met de paplepel is meegegeven. Integendeel. En toch maakt het intrinsiek deel uit van mijn persoonlijkheid. Mijn broer werkte in de internationale hotellerie en introduceerde me in een wereld die me meteen fascineerde. Maar dat was slechts een aanzet. Wat daarna volgde, is een aaneenschakeling van gebeurtenissen, die me gebracht heeft tot waar ik nu sta. Een parcours als het mijne ontstaat niet volgens een vooraf uitgeschreven plan. Het is een proces van vallen en opstaan. Als mens, maar ook als ondernemer. In de beginjaren heb ik tal van cursussen en bijscholingen gevolgd om het economische luik van de business te begrijpen. Maar kennis alleen is niet voldoende. De durf om risico’s te nemen en overtuigingskracht om mensen te doen geloven in je project zijn intrinsieke eigenschappen die evengoed onmisbaar zijn.

Er is vaak een mentor nodig om je sociale milieu te ontgroeien. Was dat voor u ook zo?
Heel zeker. Ik vond een mentor in Nand Beuls, die onder andere een jeneverfabriek en kaasfabriek in de streek runde. Hij was een vaste klant in mijn restaurant en op een dag legde ik hem mijn wilde plannen voor. Hij was de eerste die kapitaal investeerde en mij leerde ondernemen. Een tweede groeifase diende zich aan rond 2005 toen ik de raad van bestuur van de Limburgse Reconversie Maatschappij kon overtuigen om risicodragend kapitaal te investeren in toerisme en hotellerie. Na de sluiting van Ford Genk en de steenkoolmijnen begon men eindelijk te beseffen dat de vrijetijdseconomie een belangrijke groeipijler voor de provincie Limburg zou betekenen. De geschiedenis heeft me gelijk gegeven.

U hebt nu de ervaring en kennis om zelf ook mentor te zijn. Doet u dat?
Jazeker, het is mijn grote passie om jonge starters of bedrijfsondernemers in moeilijke omstandigheden op weg te zetten. Ook binnen ons eigen bedrijf probeer ik partnerships te sluiten met jonge ondernemers. Het menselijk aspect is voor mij essentieel. Uiteindelijk is vriendschap waar alles om draait.

over Peter Geurden

– 54 jaar, Geboren en getogen in Genk
– Studeerde aan de Hotelschool te Hasselt
– Startte in ’81 zijn eerste café, in ’85 Oud Genck restaurant
– Heeft momenteel 200 werknemers
– Favoriete vakantiebestemming: New York, Aziatische landen, France in zijn klassiek verhaal, en diverse city trips
– Favoriete drank: Rode wijn
– Favoriete muziek: Queen , Bowie

Woord : Pascale Baelden
Beeld : Jean Van Cleemput