No guts, no glory – Lien Kockelbergh
De starters van vandaag verdienen allemaal een pluim. Gelukkig zijn zij geen criticasters maar visionairs met een duidelijk doel voor ogen en handen aan hun lijf. Zij wikken, wegen en nemen uiteindelijk de stap om iets moois uit de grond te stampen. Het leven is aan de durvers… In deze rubriek ‘No guts, no glory’ leveren we het bewijs.
Midden in de meest kleurrijke buurt van Antwerpen vond Lien Kockelbergh de uitgelezen plek voor een gezellige dagzaak. Daar waar het straatbeeld het integratiebeleid van de laatste vijf legislaturen vertolkt, daar waar het stadsbestuur al jaren de handen vol heeft om de openbare orde te handhaven, voelt Lien zich als een vis in het water. Het getuigt van de nodige guts om voor deze bijzondere locatie te kiezen, maar ze tekende zelfzeker de huurovereenkomst. Ze deed dat tevens met een overtuiging, die de naam ‘Soekmekaar’ (Zuid-Afrikaans voor ‘Vind elkaar’) al perfect weergeeft. De diversiteit van de mensen in deze buurt neemt ze als uitgangspunt voor haar concept; haar ‘Soekmekaar’ moet een ontmoetingsplaats worden waar buurtbewoners elkaar leren kennen, waar ze met elkaar in contact komen. Hoe divers ze qua pluimage ook zijn; welke huidskleur ze ook hebben. De inrichting van de zaak is ook bewust gekozen zodat mensen met elkaar in gesprek komen. Hier geen tafeltjes van twee, de gasten zitten aan een lange toog vlak naast elkaar.
Lien is geen onbekende in de Antwerpse horeca. Haar ouders gaven haar kansen om een diploma in hoger onderwijs te behalen. “Drie keer vond ik niet de juiste richting en toen was het voorbij. Ik wilde niet bij ze aankloppen met het slechte nieuws dat ik met school gestopt was en zocht eerst een job. Een kwestie van het minder goede nieuws te compenseren,” zegt ze met een lach op haar gezicht. Ze verliet het ouderlijk nest in Oud-Turnhout en trok naar de grote stad waar ze een job in de horeca vond. In het toenmalig restaurant Wok & Tafeldier kreeg ze de smaak te pakken en de horecavonk sloeg over. “Kasper Stuart en Danyelle Van Thoor waren toen reeds visionairs die bovendien een zeer goed beleid voerden. Ik heb hier geleerd hoe je een horecazaak succesvol kan runnen. Een ervaring waar ik nog vaak aan terugdenk.” Lien is rechtuit en heeft het hart op de tong. Een eigenschap die tijdens de 15 jaar horeca ervaring in Antwerpen goed van pas kwam.
Naast haar horeca-activiteiten begon Lien zich ook te specialiseren als make-up-artieste. “Ik werkte dubbele shifts; overdag als schminkster en ’s avonds in de horeca. Ik bleef qua make-up echter een beetje op mijn honger zitten, ik wilde graag meer, anders … experimenteler. In het begin deed ik regelmatig opdrachten voor Tim Van Steenbergen waarbij ik in contact kwam met iemand die in Zuid-Afrika had gewerkt. Ze vertelde met zoveel passie over haar job ginder, dat ik mijn koffers pakte en vertrok. Met de geringste voorkennis stond ik plots in Kaapstad.” Lien startte er opnieuw als make-up artist maar voelde dat er op vlak van crew catering een grote nood was aan iemand die aandacht schonk aan variëteit. “Een model wil nu eenmaal een ander gerecht dan een cameraman.” Gewapend met haar horeca-ervaring ging Lien aan de slag als zelfstandig cateraar. Het gaf haar de mogelijkheid om in het betoverende Zuid-Afrika te blijven; ze werd verliefd op het land en op een Zuid-Afrikaan. Haar zoon Luca is het resultaat.
Terugkeren naar België was voor Lien een zeer bewuste keuze. Enkele weken voor de bevalling begon ze een nieuwe professionele uitdaging als verantwoordelijke van Brasserie Van Loock te Antwerpen. “Een eigen zaak was een droom. Drie weken voor de bevalling kreeg ik de kans om mezelf in te kopen in het restaurant.” Lien bedacht zich geen moment en na goede afspraken met de vader van haar zoontje ging ze voor de kans van haar leven. Spijtig genoeg liep het niet zoals gepland, waardoor Lien momenteel alleen met Luca in België verblijft. Haar vriend is teruggekeerd naar het zonnige Zuid-Afrika. Zal Lien hem nog achterna reizen ? Wij vermoeden van wel…
“Ik wil met Soekmekaar een stukje Zuid-Afrika naar Antwerpen brengen. De naam komt niet alleen van het leuke woord ‘vind elkaar’ maar het is ook een dorp in de buurt van Kaapstad. Voor het logo werd ik geïnspireerd door Lions Head, één van de twee uiteinden van de bekende Tafelberg. Hier trok ik vaak naartoe, ontelbare keren heb ik ze beklommen.” Wanneer Lien over Zuid-Afrika spreekt glinsteren haar ogen.
“De keuken die ik serveer is niet onmiddellijk Afrikaans te noemen. Zuid-Afrika is een smeltkroes van culturen en die brengt een zeer internationale keuken voort. Ik laat mij vooral inspireren door mijn vele reizen die ik heb gedaan. Thailand, Cambodja, Syrië… .” Tijdens een reis in dit laatste land leerde ze de Argentijnse chef Eduardo Andrés Lopez kennen. Toen nog niet zo bekend maar ondertussen in eigen land een echte culinaire held. “In een Land Rover reisde hij met een vriend dwars door Syrië en kookte op elke plaats waar ze stopten. Ik had het geluk dat ik een poosje met hen mee mocht reizen. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat ik daar heel wat van opstak.” Tot op de dag van vandaag denkt ze naast zijn kooktalent ook veel terug aan het positivisme die Andrés Lopez zo kenmerkte. Voor haar de sleutel tot zijn én ondertussen ook haar succes !
Na een intensieve opstartperiode is Soekmekaar nu enkele weken open; Lien heeft in deze korte tijdsspanne reeds een trouw uiteenlopend cliënteel opgebouwd. “De schooldirecteur met zijn juffen tot jonge Afrikaanse gezinnen uit de buurt, maar ook artiesten, kunstenaars en mensen uit de filmscène. “Crew catering doe ik nog altijd. Ik zocht een keuken waar ik de catering kon voorbereiden en nu heb er meteen een restaurantje bij. Vroeger miste ik tijdens het koken het contact met klanten. Dit is the best of both worlds, een droom die uitkomt.”
Op lange termijn is het nog twijfelachtig of Lien kan weerstaan aan de Zuid-Afrikaanse lokroep. “Ik moet bekennen dat ik voor Luca ginds al onderzoek naar scholen heb gedaan. Het zou ideaal zijn om hem zijn middelbare school in Zuid-Afrika te laten doen. Er zijn heel goede privéscholen en hij heeft er zijn familie.” De komende jaren kan je in Antwerpen dus nog rekenen op het warme onthaal van Lien. Nadien zal je er vermoedelijk minimum twaalf uur voor moeten reizen.
Wie is Lien Kockelbergh:
– 37 jaar, geboren in Oud Turnhout
– moeder van zevenjarige zoon Luca
– is verliefd op Thailand en Zuid-Afrika
– vindt het niet normaal dat mensen hun hele leven hetzelfde werk blijven doen
– wil met Soekmekaar mensen met elkaar in contact brengen
– is naast het restaurant ook nog zeer druk bezig met (filmset)catering
